deutsch english

 



..

...

.

آمنه جعفری(کابل)
درسال ١٣٨٣این هنرپیشه و کارگردان در یک تیاتر دخترانه در کابل شرکت کرد که نمایشات فرمایشی را برای دعوت از زنان و مردان برای سهمگیری درانتخابات اجرا می کردند. وی در فیلم روشنی اش نقش مرکزی را بازی می کند ودرسال ١٣٨٣ او فیلم مستند زنان و سینما را کارگردانی کرد.

الفه براندنبورگر (برلین)
این فلمساز عضوی از گروه هنری «مینیمال کلوب» بود که به تولید تیاتر، ویدیو، کتاب و مجله می پرداختند. از ١٣٦٤به بعد او به عنوان تدوینگر فلم نیز کار کرده است. آثار ویدیویی او، که قسماً با همکاری مانو ویتمان ساخته شده اند؛ در جاهای مختلف و به مقاصد متفاوت به نمایش گذاشته شده است. او به همکاری ساندرا شفر فلم «عبور از زیر کمان رستم» را کارگردانی کرده است که خود نتیجه ی ساخت یک فلم کوتاه دیگر بود بنام «ساخت یک مظاهره».

خالق علیل (کیف)
در ابتدای دهه ی ٧٠ میلادی خالق علیل تحصیلاتش را در رشته ی شرعیات در دانشگاه کابل به پایان برد، و بعد در آکادمی دولتی فلم مسکو (WIGK) به تحصیل کارگردانی فلم پرداخت. او برای پنج سال رییس موسسه ی دولتی افغان فلم بود و در کنار چندین فلم مستند سه فلم بلند داستانی نیز در افغانستان ساخت. او هم اکنون در اکراین زنده گی میکند.

دیانا ثاقب (کابل)
این فلمساز جوان افغان، ٢٦سال از عمر خود را در تهران گذشتاند و اکنون نزدیک یک سال است که پس به کابل آمده است. او یکی از اعضای «مرکز هنر و فرهنگ افغانستان» است. ثاقب در آکادمی هنر تهران تحصیلات خود را در رشته ی کارگردانی فلم به پایان برده است. فلم اول او «٢٥ در صد» درباره ی پنج عضو زن پارلمان، و مشکلات و تلاش های روزمره ی آنهاست.

رخشان بنی اعتماد )تهران)
بنی اعتماد در سال ١٣٣٣در تهران بدنیا آمد، او در رشته ی کارگردانی فلم در دانشگاه هنرهای دراماتیک درس خواند و از سال ١٣٥٢به بعد به صفت معاون کارگردان، گزارشگر و مدیر در تلویزیون ایران به فعالیت پرداخت.از ١٣٥٨ تا ١٣٦٥ او یک سری فلمهای کوتاه مستند ساخت. در سال ١٣٦٧بنی اعتماد ساخت نخستین فلم بلند داستانی اش را بنام «خارج از محدوده» به پایان برد، که هجویه یی است درباره ی بروکراسی ایرانی. او به خاطر فلم «نرگس» در جشنواره فلم فجر ١٣٧١جایزه ی بهترین کارگردانی را گرفت که پیش از او به هیچ زنی داده نشده بود. رخشان بنی اعتماد در فلمهایش، به تکرار به موضوعاتی که تابو هستند میپردازد، مانند فقر، جنایت، عشق ناممکن و بی عدالتی های اجتماعی. فلم «روسری آبی» که در سال ١٣٧٤ساخته شده است، جایزه ی پلنگ برنز جشنواره فلم لوکارنو را دریافت کرد. از دیگر فلمهای او «بانوی اردیبهشت»(١٣٧٧)، «زیر پوست شهر»(١٣٧٩) و «روزگار ما»(١٣٨١) را میتوان نام برد. او هم اکنون در مناطق مرزی افغانستان و ایران در حال ساخت یک فلم بلند داستای جدید است.

رویا سادات (هرات)
سادات در سال ١٣٦٠در هرات بدنیا آمد و در شهر هرات در رشته ی علوم سیاسی درس خواند. او کارگردان دو فلم کوتاه است و چندین بار در برنامه ی تلویزیونی «زن و جامعه» به عنوان نطاق فعالیت داشته است. «سه نقطه» اولین فلم نیمه بلندی است که او کارگردانی کرده است. او هم اکنون در کابل در تلویزیون طلوع به عنوان کارگردان در سریال «روزهای این خانه» کار میکند و برای دومین فلم داستانی اش آماده گی میگیرد.

زیبا میر حسینی (لندن/ تهران)
جامعه شناس ایرانی به تحقیق و ارزیابی مسایل جنسیت در نواحی شهری و روستایی ایران و مراکش مصروف است. از زمان وقوع انقلاب درسال ١٣٥٨به بعد، او تحقیقاتی را روی محکمه ی خانواده در تهران انجام داده است که در بستر آن به بررسی مفاهیم جنسیت در قوانین مربوط به خانواده می پردازد. این فعالیت ها منجر به نوشتن کتابی شد بنام « ازدواج در محاکمه: مطالعه یی در قوانین خانواده در ایران و مراکش»، که این خود ساخت فلمی را در پی داشت بنام «طلاق به سبک ایرانی» که در سال ١٣٧٧به همکاری کیم لانگینوتو آن را کارگردانی کرد. او در سال ١٣٨٠دوباره با همکاری لانگینوتو فلمی را بنام «فراری» ساخت. این فلم درباره ی دختران خردسالی است که در یک مرکز تربیت اطفال در تهران به طور موقت از گزند خشونت خانواده گی، ازدواج اجباری و دیگر معضلات اجتماعی دور نگه داشته می شوند. دیگر آثار نوشتاری میر حسینی عبارت اند از : «فمنیزم و جمهوری اسلامی: دیالوگی با علما» (١٣٧٨)،« اسلام و دموکراسی در ایران: اشکوری و درخواست اصلاحات» (١٣٨٥، با همکاری ریچارد تاپر).

ژان- پییر و لوک داردن (لی یژ)
هر دو برادر در دهه ی ٥٠ میلادی در شهر لی یژ بلجیم به دنیا آمدند، و در رشته ی درام و فلسفه در آکادمی هنر بروکسل تحصیل کردند، آنها فلمهایشان را به کمک هم می نویسند و تهیه و کارگردانی میکنند. برادران داردن نخستین موفقیت خود را با فلم «قول» در سال ١٣٧٥بدست آوردند. به عنوان خالق فلمهای ناتورالیستی در باره ی زند گی طبقه ی پایین بلجیم، ژان- پییر و لوک داردن از آن به بعد مجموعه ای از فلمهایی در همین زمینه ساخته اند که آنها را نه تنها در عرصه ی سینمای معاصر بلجیم در صدر قرار میدهد، بلکه در سطح جهان نیز به عنوان دو تن از منتقد پسندترین فلمسازان دنیا شناسانده است. با تماشای فلمهای «قول» (١٣٧٤)، «روزتا» (١٣٧٨)، «پسر» (١٣٨١)، و «طفل» (١٣٨٤)، سینمای برادران داردن خشک و خشن به نظر می آید، اما در حقیقت تصویر زنده ای است از زنده گی زنان و مردان جوانی که در طبقه ی پایین اجتماعی قرار دارند, ازجمله مهاجرین، بیکاران، و ساکنین محلات فقیر نشین شهری. هر دو فلم «روزیتا» و «طفل» جایزه ی نخل طلای جشنواره ی کن را بدست آورده اند، تنها دو فلمی که تا به حال توانسته اند از بلجیم چنین افتخاری را بدست آورند.

ساندرا شفر(برلین)
شفر، فلمساز و برنامه ریز هنری در شهر برلین زنده گی و کار میکند. او در رشته های هنر، سیاست، و جامعه شناسی در کاسل، لندن و کارلسروهه تحصیل کرده است. او به همراه الفه براندنبورگر برای ساختن مستند «گذر از زیر کمان رستم» و برای تحقیق جهت برگزاری جشنواره فلم «کابل/تهران: ١٣٥٨» از سال ١٣٨٦ به این سو به تکرار به کابل و تهران مسافرت کرده است. او در شهرهای بلفاست، لونبورگ، کارلسروهه و برلین هفته های فلمی را درباره ی افغانستان و ایران سازماندهی کرد؛ و به همکاری یک نویسنده ی دیگر کتاب «کابل/تهران: ١٣٥٦و سالهای متعاقب: دورنمای سینما و شهر در جریان ناآرامی و مهاجرت» را نوشت که در سال ١٣٨٥ توسط انتشارات «بی_بوکس» در برلین منتشر شده است. ویدیوها، فلمها و ویدیو انستالیشنهایی که او ساخته است عبارت اند از: «ساختن یک مظاهره»( ١٣٨٣)، « سپیده دم جدید یک کشور» (١٣٨٠)، و «خدمات نامرئی» (١٣٧٩).

شریفه خانم (پودوکوتای)
این فعال حقوق زنان در شهر تامیل در کودوکوتای هند زندگی و کار می کند.وی در سال ١٣٦٦سازمان استپ را بنا نهاد. شریفه خانم بر آن است که یک مرکز اجتماعی مسلمان برای زنان ایجاد کند. این مرکزشامل نمازخانه، مرکز تحقیق و آموزش حقوق اسلامی و دفتری جهت هماهنگی مسائل آموزشی و شغلی خواهد بود. سازمان استپ به طور ٢۴ ساعته با مسائل مربوط به خشونت، کارو فعالیت با زنان، و حق تحصیل و امنیت عمومی سر و کار دارد. شریفه خانم عضو سازمانهای ابتکاری متعددی چون شبکه زنان تامیل نادو و کمیته هماهنگی زنان تامیل نادو است. هم اکنون شریفه خانم در ایالت تامیل نادو به هماهنگی شبکه های کلان زنان مسلمان می پردازد.

شفیقه حبیبی (کابل)
این روزنامه نگار مدرک کارشناسی (لیسانس) خود را در رشته روزنامه نگاری از دانشگاه کابل کسب کرده است و خبرنگار مشهور رادیو و تلوزیون ملی افغانستان است. به دلیل شجاعت در روزنامه نگاری در زمان حکومت طالبان، به وی جوایز متعدد ملی و بین المللی اعطا شده است. وی یکی از بنیان گذاران انجمن زنان افغانستان نو و انجمن زنان روزنامه نگار است. خانم حبیبی همچنین رئیس کمیته مشارکت سیاسی زنان بوده است و هم اکنون عضو کمیسیون اطلاعات و ارتباطات سازمان یونسکو (UNESCO) است.
شکیبا عدیل (کابل/ اوتوکومپو)
این فلمساز متولد سال ١٣٥٤کابل است. او تحصیلات ثانویه اش را در مکتب ملالی به پایان برد. بعد از سال ١٣٨٠ او به عنوان مجری در یک برنامه ی اطفال در تلویزیون افغانستان شروع به کار کرد و در ضمن در موسسه ی رسانه یی «آینه» نیز به صفت فلمبردار مصروف بود. در ١٣٨٣او به فنلند مهاجرت کرد، جایی که توانست آموزشهایش را در برنامه ی چند فرهنگی «باساری» در شبکه ی تلویزیونی «وای. ال. ای» تکمیل کند. او فعلاً در کالج نورت کاریلیان در رشته ی تولید رادیو، تلویزیون و فلم مستند در حال تحصیل است.

صبا سحر (کابل)
این هنرپیشه، فلمساز و افسر پولیس برای نخستین بار در سال ١٣٦٠ روی استیج «کابل تیاتر» ظاهر شد. در سال ١٣٦٨او در موسسه ی فلمسازی «شفق فلم» به آموختن کارگردانی فلم پرداخت. او سپس در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه کابل به تحصیل هنر پرداخت. صبا سحر به عنوان بازیگر در فلمها و تیاترهای زیادی تا کنون ظاهر شده است. او در دوره ی طالبان در پاکستان زندگی میکرد. پس از سقوط طالبان دوباره به کابل آمد و به عنوان یک افسر پولیس آموزش یافت. در سال ١٣٨١کمپنی تولید فلم شخصی اش به نام «صبا فلم» را تاسیس کرد. و در سال ١٣٨٣اولین فلم خودرا به همکاری غفار زلاند ساخت: «قانون» فلم اکشنی که در ٨ مارچ ١٣٨٤در باغ زنانه افتتاح شد. دو سال بعد او فلم جدیدش «نجات» را ساخت.

عالمه (کابل)
این فیلسوف که در سال ١٣٤٣در کابل متولد شده است، بین سالهای ١٣٦٢ و١٣٦٣ در شهر لیپ زیگ آلمان زندگی کرده است. تحصیلاتش را در آلمان در رشته فسلفه به اتمام رسانیده است. در سال ١٣٧٣مدرک دکترای خود را در فلسفه تحت عنوان روابط افغانستان و آلمان بین سالهای ١٢٩٨و ١٣٠٨ دریافت کرد. در سال ١٣٦٧به عضویت کمیته مشارکت سیاسی زنان در آمد. بین سالهای ١٣٧٤و ١٣٧٥ وی تحقیق علمی را در رابطه با افغانستان بین دو جنگ جهانی ١٣٢٤-١٢٩٣ انجام داد. تحقیق خانم عالمه بر اساس اسناد و مدارکی انجام شده است که درآرشیو انستیتوت شرق شناسی مدرن (institute Zentrum Moderner Orient) در مونیخ و برلین نگهداری می شود. از سال ١٣٨١ وی به عنوان مشاور ارتقاء دموکراسی, برای سازمان خدمات انکشافی آلمان (Deutscher Entwicklungsdienst ) کار کرده و از سال ١٣٨٦به این سو، به عنوان هماهنگ کننده ی پروژه ی ایجاد صلح برای خدمات مدنی صلح آلمان (ziviler Friedensdienst ) مشغول به فعالیت است.

عذرا جعفری (نیلی)
این فعال حقوق زنان در سال ١٣٥٧در شهر مشهد به دنیا آمد. والدین خانم جعفری که اهل افغانستان هستند، به عنوان پناهنده در ایران زندگی می کردند. وی یک مکتب ابتدایی را برای مهاجران افغانی درمرکز فرهنگی مهاجران در مشهد تاسیس کرده و خود مدیریت آن را بر عهده گرفت. از سال ١٣٧٧تا ١٣٧٩سر دبیر مجله فرهنگی اجتماعی فرهنگ بود. در سال ١٣٨٠ وی در لویه جرگه اضطراری اشتراک ورزید. از سال ١٣٨١ تا ١٣٨٢ با انجمن حقوق مساوی در کابل همکاری می کرد. در سال ١٣٨٦از انستیتوت علوم صحی کابل (IHS) در رشته مامایی فارغ التحصیل شد. در ماه جنوری سال ١٣٨٧وی به سازمان آرمان شهر (OPEN ASIA) پیوست و منحیث رئیس بخش جنسیت و حقوق به فعالیت خود ادامه داد. از ماه نوامبر١٣٨٧ تا کنون، وی به عنوان شهردار شهر نیلی در ولایت دایکندی مقرر شده است. وی اولین زن در افغانستان است که به این سمت منسوب شده است. خانم جعفری همچنین کتابچه ای را تحت عنوان من زنی شاغل هستم به چاپ رسانیده است که در رابطه با حقوق زنان افغانستان در بازار کار و قوانین کار است.

فروغ فرخزاد (تهران)
این شاعر در سال ١٣١٤ در یک خانواده ی طبقه ی متوسط در تهران بدنیا آمد. او در شانزده سالگی ازدواج کرد، در هجده سالگی یک بچه بدنیا آورد، و قبل از بیست سالگی طلاق گرفت. فرخزاد به خاطر ادامه ی کار شعر و سبک زنده گی مستقلانه اش، فرزندش را به خانواده ی شوهر سابقش سپرد.
فروغ فرخزاد شاعر مدرن ایرانی پنجره های شعر فارسی را به سوی ارتباطات واقعی و دنیای واقعی گشود. ابراز بی پرده ی احساسات او در زمینه ی عشق ورزیدن و روابط جنسی یک رخداد انقلابی بود. در سال ١٣٣٨ فرخزاد جهت تحصیل در رشته ی تولید فلم به انگلستان رفت. او نخستین تجارب سینمایی اش را با تدوین فلم «یک آتش» بدست آورد که توسط شاهرخ برادر ابراهیم گلستان فلمبرداری شده بود.
در سال ١٣٤١ فرخزاد و سه تن از همکارانش در گلستان فلم، به تبریز رفتند و در ظرف دوازده روز «خانه سیاه است» را فلمبرداری کردند. او در ٣٢سالگی به اثریک سانحه ی ترافیکی کشته شد.

کامران شیردل (تهران)
کامران شیر دل در رشته ی فلم و معماری در روم تحصیل کرد. آثار او به شدت تحت تاثیر نیوریالیست های ایتالیایی است. پس از آنکه در سال ١٣٤٤به ایران بازگشت یگانه انجمن فلمی را که دولت اجازه داده بود، به همکاری چند تن دیگر از فلمسازان پایه گذاری کرد. در همان سال او اولین فلم مستندش رافلمبرداری کرد. در پی این فلم، به ساخت یک سه گانه یی پرداخت که سرانجام توانست آنرا در دهه ی ٨٠ میلادی به پایان ببرد. در سال ١٣٨١او «جشنواره فلم مستند کیش» را تاسیس کرد، که از سال ١٣٨٥ به این طرف به خاطر جنجالهای سیاسی بر جزیره ی کیش، توسط شخص دیگری مدیریت میشود. وی هم اکنون روی فلم جدیدش کار میکند.

کلی دولاک (نیویورک)
این مستند ساز مستقل در کالج راماپو در نیوجرسی آمریکا تدریس میکند. او تهیه کننده گی سه فلم را به عهده داشته است: «تو مرا می سازی» (١٣٧٧)، Bound Rewound (١٣٧٧)، و «بیگ جیبی» (١٣٧٩). او کار سینمایی اش را با درامه ی تلویزیونی «پشت پرده» آغاز کرد که از شبکه ی AMC پخش شد.

کیم لانگینوتو (لندن)
این مستند ساز مستقل در رشته های کارگردانی و فلمبرداری در آکادمی ملی فلم و تلویزیون بیکانسفیلد تحصیل میکند، جایی که او توانست در میان چند فلم دیگر فلم «دختران تیاتر» را بسازد که در باره ی یک خوابگاه زنان بی خانه است. در سال ١٣٦٥ او به همراه کلیر هانت شرکت تولید فلم « تونتیت سنچری ویکسن» را اساس گذاری کرد. در میان فلمهایی که او تهیه کرده است میتوان به «چهره های پنهان» اشاره کرد که به کمک زنان مصری آنرا درباره ی وضعیت زنان آن کشور ساخته است. او به همراه جانو ویلیامز فلم «بچه های شینکوجو» را در سال ١٣٧٤ساخت که درباره ی سه زنی است که در توکیو به عنوان مرد زنده گی میکنند. لانگینوتو به همکاری زیبا میرحسینی فلمهای «طلاق به سبک ایرانی» (١٣٧٧)، و «فراری» (١٣٨٠) را نیز ساخته است. آخرین فلم او «زن برادر» (١٣٨٤) درباره ی دو قاضی زن در کامرون است که چندین جایزه را در جشنواره کن دریافت کرد.

گلالی حبیب (کابل)
این روزنامه نگاردر کابل متولد شده است. وی به مدت سه دهه مضمون تاریخ را تدریس کرده است. خانم حبیب با انتشارات متعددی به عنوان روزنامه نگار فعالیت کرده است و به مدت ٦ سال رئیس جریده شفق بوده است. وی درمجله کابلستان، ستونی تحت عنوان زنان, بازنده گان اصلی جنگ به نگارش در آورد. ایشان همچنین خالق و نویسنده زنان در راه به سوی آزادی هستند. خانم گلالی حبیب سر دبیر مجله دو ماهه دنیای زنان و معاون حزب ترقی وطن است.

گیسو جهانگیری (پاریس / کابل)
این فعال حقوق زنان در تهران به دنیا آمده و کلان شده ی فرانسه است. وی دارای مدرک دکترا (DEA) در رشته جامعه شناسی سیاسی و مطالعات استراتژیک است و به عنوان روزنامه نگار برای روزنامه فرانسوی اینترنشنال کوریر (International Courrier) کار کرده است. وی همچنین به عنوان مشاور با سازمان ملل متحد همکاری کرده است. خانم جهانگیر یکی از بنیان گذاران سازمان آرمان شهر,اوپن اژیا (Open Asia ) درسال ١٣٧٤است. این سازمان جهت ایجاد صلح، دموکراسی و فرهنگ حقوق بشر درآسیای میانه مشغول به فعالیت است. از زمان تاسیس تا کنون، وی ریاست این سازمان را برعهده دارد.

لطیف احمدی (کابل)
احمدی در سال ١٣٢٩در کابل تولد یافت و در سال ١٣٥٤ تحصیلاتش را در رشته ی انجینیری به پایان برد. او در همین سال کمپنی فلم «آریانا» را پایه گذاری کرد. از آن پس او چندین فلم تبلیغاتی ساخت و به عنوان فلمبردارنیز کار کرد. در اوایل دهه ی ٨٠ میلادی او برای تلویزیون افغانستان شروع به کار کرد. او در سال ١٣٦١ فلم بلند داستانی «فرار» را ساخت و در ١٣٦٥«پرنده های مهاجر» را کارگردانی کرد. احمدی از سالهای ١٣٦١ تا ١٣٧١به عنوان رییس موسسه ی دولتی افغان فلم ایفای وظیفه میکرد، و از ١٣٧١تا ١٣٧٣به عنوان اتشه ی فرهنگی افغانستان به تاجیکستان فرستاده شد. او دوباره از سال ١٣٨١به این طرف به افغانستان آمد و در سال ١٣٨٣به عنوان رییس موسسه ی افغان فلم مقرر شد.

مرضیه مرتضی لنگرودی ( تهران)
مرضیه مرتضی لنگرودی متخصصی فعال درزمینه مطالعات زنان درایران است. ایشان مدرک دکترای (DEA ) خود را در زمینه جامعه شناسی سیاسی و مطالعات استراتژیک کسب کرده است. وی به عنوان روزنامه نگار برای روزنامه فرانسوی اینترنشنال کوریور( Courrier International) کار کرده است. خانم لنگرودی مدتی به عنوان مشاور درسازمان ملل متحد به فعالیت پرداخته است. وی یکی از بنیان گذاران مادران برای صلح و همچنین عضو کمیته مدیریت جامعه برای حمایت حقوق زندانیان در ایران است. فعالیتهای خانم مرتضی لنگرودی بیشتر حول محور محو هر گونه تبعیض علیه زنان درایران است. وی مقالات متعددی را در رابطه با حقوق زنان درایران به چاپ رسانیده است. مرتضی لنگرودی متعلق به جنبش روشنفکران مذهبی ترقی خواه ایران است.

منیژه بختیاری (کابل)
این نویسنده در افغانستان متولد شده است. وی به همراه اشعار به نامش سالها را در غربت, در پاکستان به همراه پدر نویسنده اش سپری کرده است. وی درجه تحصیلی در رشته ادبیات و روزنامه نگاری دارد و در دانشگاه کابل تدریس می کند. خانم بختیاری آثار زیادی از خود به چاپ رسانیده است و هم اکنون رئیس دپارتمنت اداری وزارت امور خارجه است.

مینا حسینی (کابل)
مینا که در حال ختم تحصیلات خود در لیسه است، یکی از فعال ترین اعضای نسل جوان در فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی کابل است. وی در تهران به دنیا آمده است ولی والدین او به عنوان مهاجر درایران زندگی کرده اند. مینا حسینی با فردریک ابرت استیفتونگ همکاری کرده و در کابل به عنوان روزنامه نگار کار کرده است.

نصیر القاس (کاسل)
القاس که در سال ١٣٣٥در کابل زاده شد، در رشته ی کارگردانی فلم درس خواند. او به صفت کارگردان و بازیگر در افغان فلم و تلویزیون ملی افغانستان کار کرده است. القاس در چندین برنامه ی تلویزیونی به عنوان مجری و یا تهیه کننده سهم داشت. پس از یک سو قصد نافرجامی که علیه او صورت گرفت، در سال ١٣٧٥به همراه فامیل اش به آلمان پناهنده شد و از آن به بعد تا حال در شهر کاسل زندگی میکند. او در سال ١٣٨٥ در تولید فلم «زندان» به عنوان یکی از تهیه کننده گان سهم گرفت.

نظیفه زکی زاده (کابل)
این فلمساز در سال ١٣٦٣در افغانستان بدنیا آمد. او به خاطر جنگهای داخلی وطنش را ترک کرده و به مدت ٢٠سال در تهران زنده گی کرد. وی بعد از ختم دوران مکتب در سال ١٣٨٢به افغانستان بازگشت، وزکی زاده به همراه برادرش سید موسی زکی زاده، در مرکز هنری رویان به عنوان دستیار صحنه کار کرده است.
در سال ١٣٨٥او در یک ورکشاپ مستند سازی که از سوی موسسه ی فرانسوی آتلیه وران و به حمایت گویته انستیتوت در کابل برگزار شده بود شرکت کرد. مستند کوتاه «ادامه ی راه» در جریان همین ورکشاپ ساخته شده است.

نوریه حق نگار (کابل)
نوریه حق نگار مدرک اینجینیری خود را از دانشگاه پلی تکنیک کابل اخذ کرده است. وی فعالیتهای سیاسی خود را دراوج جوانی شروع کرده و در زمان حزب دموکراتیک خلق سه سال ازعمر خود را در زندان سپری کرده است. خانم حق نگار رئیس دپارتمنت آموزش و گسترش وزارت امور زنان است. وی هم اکنون معاونت حزب آزادی و کمیته مشارکت سیاسی زنان را برعهده دارد.

وژمه عثمان (نیویورک)
این مستند ساز مستقل درجه ی ماستری خود را در رشته ی مطالعات خاورمیانه از دانشگاه نیویورک بدست آورد. او در برنامه ی «ملینیوم فلم ورکشاپس» و در موسسه ی «کوپر یونین» به صفت تکنیسین، مشاور و هماهنگ کننده ی سینمایی کار کرده است. در سال ١٣٨١ او فلم «زنده به گور: زنان افغان در زمان طالبان» را ساخت و در سال ١٣٧٨فلم «در من ها» را کارگردانی کرد. او هم اکنون مصروف نوشتن رساله ی دکترایش است.